دو سپید کوتاه

(1)
از تمامِ چراغهای قرمز عبور کن !
اینجا رنگها به هم ریخته اند
اینجا سبز یعنی توقف !
اینجا همه ی خیابان ها دود کرده اند و
مثل همیشه
سیاهی بالاترین رنگ است ….
(2)
زبان که به لکنت افتاد
حرفها
قطره قطره
از چشمهایم روان شد
یک خط گریه کافی بود
تا بنویسم
خداحافظی ات را جوهر تمام کرده ام …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *